Öyle günler var ki; Elmo bile güldüremez!

 

Güne 1-0 mağlup başladım...

Bunu okudum ve bittim… Nasıl etkilenmem ki? Kardeşimin bu duygularına ben sebebim?

Ama işin enteresan yanı neydi biliyor musun Blog?
Benim onu çok özlediğim bir zamanda onun da bunu hissetmesi…

Dün gece bir dostumla -{love u A! thanx! xo}- gittiğimiz Broadway gecesinde onu da yanımda istedim hep… Onun varlığının da yakışacağı bir geceydi çünkü… Pembesi, makyajı, müziği bol…  Onsuz birşeyler eksikti sanki…  Çağırsam kesin gelirdi ama çok uzaktaydı… Ne zaman özlesem yaptığım gibi yapıp bir parfümeri dükkanına girdim…  Onun son kullandığı parfümü istedim tezgahtar kızdan… Alacakmış gibi… Testerı bileklerime sıkıp, çıktım… İşte şimdi o da benimleydi… Ve özledikçe kokladım… Bu huyum annemin kremlerini, babamın aftershavelerini her gördüğüm yerde sürmeme sebep; güzel kokulu pis bir huy aslında… Ama iyi geliyor bana… Bileklerimde onları hissetmek ve bir derece yanımdalarmış gibi kendimi kandırmak… Beynimle oynadığım küçük, acıklı bir oyun…

Konuyu değiştirelim…

Derin dağıttı bu gece bizi… 2,5 yaş tanturumları… Karın ağrısı… Sonsuz bir ağlama krizi… Son-suz diyorum!

Anne olmaya pek meraklı hatunlar…

Süper güzel duyguların yanında bir de başedemeyeceğiniz krizlere hazırlıklı olun!!…

Bu blog camiası yüzünden yeni okullar açılıyormuş… Blog kurallarının öğretildiği… Yeni kanunlar yazılıyormuş… Gene blog sayfalarını kapatma yetkisine sahip… Blogunda yanlış bilgi verdiği an kodesi boylayanlar olacakmış… Sonra karşıma çıkıp senin sayfanı okuyup, çocuk doğurduk, hani hep gülüyorlar demiştin ama benimki durmadan ağlıyor demeyin…

Doğruya doğru… Uğraşamam…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bazen manzara bu!

::n::

Comments

[elvan]

yazini okuyunca bogazimda bisey dügümlendi nilüfer..ben cocukken disaridan bisey alsam/yesem yarisini eve saklardim kardesime..yesem bitirsem kendimi suclu hissederdim.buraya geldigim ilk zamanlarda hep yüregimi bu sucluluk duygusu kapladi.(bi de butun cikolatalari mideye indirince kilo yapti tabiki;P) yani cok iyi anliyorum seni ve kardesini. insan özlemle yasamasini ogreniyo bi sure sonra, ama bazen duygusal anlarda zor oluyo özlemi dizginlemek..sevgilerimle..

[noni]

Bir kardeşin ablasına duyduğu sevgiden bir karşılık beklemesi söz konusu olabilir mi??? Ben sadece kilometrelerce uzakta olan ablasını özleyen bir kardeşim... Herkes tabii ki kendi hayatını yaşıyor, ablam 10 yıldır uzak bizden ve biz seçimi her zaman ona bıraktık... Özlemek benim en doğal hakkım, bunun için de kendimi kötü hissedemiycem.

[zuzu]

Cok dusunduruyosun cook. Hic iyi degil >.<

[aygul]

merhaba....
öncelikle size ve ailenize bu telaşlı bir o kadar da tatlı, heyecanlı ama hüzünlü döneminizde kolaylık ve sağlık dilerim.İnsanın sevdiklerinin ve sevenlerinin olması ne güzel şey. Lakin sevgi karşılıksız olursa asıl anlamını bulmaz mı? Sevgimizin karşılığında ondan hayatını istiyorsak bu sevgi değil bencillik olmaz mı? Bizim sevgimizin karşılığını istememiz midir bizi daha da mutlu ve huzurlu yapan yoksa sevdiğimizin mutlu olması mıdır? Üstelik o sevdiğimizin en az bizim sevgimiz kadar belki de ondan daha fazla sevdiği kişiler varsa? Hayatını adadığı, hayatı paylaştığı ve bir ömür birlikte ve destek olmaya söz verdikleri varsa...Hayalleri dilekleri, üstelik çocuklarına baktığında, bir saniye içinde gelecekle ilgili kafasından geçen milyonlarca şey ve duyduğu heyecan varsa. Ve biz bunları bildiğimiz halde hala sevgimizin karşılığını istiyorsak ve onun bundan üzülmesinden bile kendimize bir pay çıkartabiliyorsak oturup sevgimizi bir kez daha gözden geçirmeliyiz ... Bizim için hayatını değiştiren kişinin yanında ne kadar olabileceğimizden %100 eminmiyiz, bizim hayatımızın bize neler getireceğini bilmektemiyiz, bir gün belki de bırakıp gidenin biz olabileceğini düşündük mü hiç... Tüm bunlar için bence diyorum ve hatırlatıyorum yanlızca yorumlara açık bir blog'taki yazıya düşündüklerimi yazıyorum. Bu dünya da ben de bir aile olmuşken ve herkesin kendine ait bir hikayesi varken bu hikayeye sevgiyle birşeyler katmak ne güzel...

[Ozgur]

Duygularınızı böylesine güzel ifade ediyorken, varlığınızın kıymetini biliyorken uzakta da olsanız sevgi daha da büyür, çoğalır merak etme.
2,5 yaş canavarı bir de bizde mevcut. Bazen camdan atasım geliyor ne yalan söyliyim gerçek bu!:)

[Craft Woman]

ALEMSİN ŞEKER YA :) BENDE YAŞLANIYORUM BU ARADA Uluslararası Arkadaşlık Ödülü / Friendship Around The World Award ÖDÜLÜ YAZIMI OKU SENDE VARSIN.:)

[Enerji ve Huzur]

Annelik zor zanaat...Sabır ve bol sevgi istiyor::))Kolay gelsin:))

[noni]

Herkesin aile bağları ve aileye bakış açısı ne kadar farklı... Kendimi bir kez daha şanslı hissettim, hayatı yakalarken bencil davranmayan ve geride onun için önemli olan birilerinin de olduğunu hatırlayan bir ablam olduğu için...

[Gülfer]

Prenseslere bak, kriz halleri bile güzel bence :-)

Özlem meselesine gelince, kalpler bir olsun diyorum. Kızkardeşimle aynı şehirdeyiz ama bazen iş güç koşuşturma derken haftalarca görüşemediğimiz oluyor. Sizin durumunuzla kıyaslanmaz tabi.. Mesafe uzadıkça sevdiklerimizin kıymetini daha bi anlıyoruz sanki. Bana mı öyle geliyor?

[gulsum]

selam
amerikaya geleli 2 ay oldu ve 7 ve 2 yaslarinda iki cocugum var.pek cok konuda aysen cifci hanima aynen katiliyorum. burada hayat gercekten cok farkli.bizler bile iki aydır o kadar cok sey yaptik ki turkiyedekiler fotolari gorunce cok geziyorsunuz diyorlar. halbuki alakasi yok. burada hayat boyle.standart boyle. sanki benim guzel ulkemde hic mi kabak tarlasi yok ya da balik tutmak icin gol? ha isin manevi yonune gelince... o herkesin kendisine kalmis. bazen insan alistigi seyleri baska bsey icin birakabilirmis gibi geliyor cunku daha once onlarin eksik oldugu bir hayat yasamadigi icin olabilirmis gibi geliyor. ama onlar gercekten yok olunca pismanlik duyuyor. bu olcuyu iyi kurmak gerek.hayati yakalamak hep bir arada olmak degil. herkesin kendine ait bir hayati var ve onemli olan da kendi hayatimizi yakalamak. ve eninde sonunda herkes kendi hayatini ve kosturmacasini yakaliyor ve yasiyor.hangimiz sonsuza kadar bizi sevenlerle kalabildik. o zaman hepimiz birilerine biseyler hissettirdigimiz icin suclumuyuz. hayatimizi bunlari dusunerek mi gecirecegiz. o zaman nerde benim hayatim?

[ruhdagi]

Kokuların özlenenleri çağrıştırması gerçekten doğru.

Bazen kaybettiklerini bile bir parfüm şişesinde bulabilme arzusu dayanılmaz oluyor.

Ağlarkende güzeller ama :)

[aysen cifci]

Yukari tukursen biyik, asagi tukursen sakal mevzusu bu.
Benim ablam yanimda, annem yasli oldugu icin ablam benim annem gibidir, ne zaman ihtiyacim olsa kosar, cumartesileri muhakkak cay-simit esliginde bulusuruz, kizimla oynasir.
Belki bunun icin "uzaktan kavalin sesi hos gelir" olacak ama donmeyin.. Yani hersey TR'da var'a katilmiyorum.
Bakiyorum siz kizlari kabak tarlalari, ciflikler, safariler, Disneyland,buz sirki, su bu gezdiriyorsunuz, bir tek esin calisiyor, tahminimce orada bu tarz yasamak icin cok yuksek maddi imkanlar gerekmiyor, standartlar yuksek. Burda hem esim hem ben calisiyoruz, 40 yasindayim, zor bela kredi ile ev aldik, daha 9 yilim var krediyi bitirebilmem icin. Benim kizim en fazla ne yapabiliyor dersiniz- sahilde yuruyus! Gelisimi icin kitap ve oyuncaklarla aradaki farki kapatmaya calisiyorum ama ne kadar faydali olabilirim onu da bilmiyorum. Kardesini anliyorum, hasret zor ama Nilufer'i de anliyorum. Selin ve Derin simdi boyle ortamlarda yetisiyorlar ki gymboree'lerde felan, burda ne yapacaklar? Amerika'nin normal standartlari burda cok yuksek maaslarla yasanacak. Belki yanli dusunuyorum, sanki USA harika gibi yaziyorum sanabilirsiniz ama oyle koru korune bir hayranlik degil, daha ziyade gozlemlerimden cikardiklarim bu. Belki Nilufer USA standartlarina gore super yasamiyor ama iste oranin normali buranin yuksegi. Gelip ne olacak? Gerci boyle bir karar vermek bize dusmez ama ben sadece fikrimi soylemek istedim. Birde Funda hanimin yazdigi gibi olum olmasinda.. Ben babami 6 yil once kaybettim, halen burnumun diregi sizliyor, resmi karsimda, sesini duymak icin bile sag kolumu versem bile duyamamak ne acı bir bilseniz..... Yılda 1 ay bile olsa sarılıp koklayamamak, zorlandiginda telefonla bile ulasamamak... Neyse, daha fazla sizi uzmeyeyim. Hepinizi opuyorum.

[funda]

ben de babamı özlüyorum çoğu zaman ve gelmesi çok zor olan bi yerde... teselli olsun diye söylemiyorum ki zaten sen biliyorsun bunu biliyorum.. sesini duyabiliyorsun ya sevdiklerinin, yılda bir görüyorsun ya, bu bile öyle kıymetli ki..bunun için şükrettiğini de biliyorum .öyleyse neden yazdım bu yorumu onu bilmiyorum bak..

[Merail]

Dunya'nin en guzel mutlugu insanin kardesinin olmasi,uzaklar olsa da biliyoruz ki uzakta bizi cok seven biri var ve sansliyiz ki bu duyguyu tadabiliyoruz. .;)
Umarim seker Derin'in iyidir ve cok gecmis olsun, annelik konusunda yazdigi yazilar cok komik ve gercek.. ;)
Kucak dolusu sevgiler

[öznur]

sevgili nilüfer,
kız kardeş sahibi olarak seni çok iyi anlıyorum canım...insanın bazen o kadar çok yanında olmasını istediği bir parça ki kızkardeş...tabi bir de özlem işin içine girince içinden çıkılmaz bir duygusallık param parça ediyor insanı...gelin be Nilüfer İstanbul'a, tası tarağı toplayın ve gelin...inan iş burada çalışana var...ne kadar daha birliteyiz sevdiklerimizle bari yan yana olalım, elele...umarım seni sıkmadım ama içimden gel demek geldi birden...sevgiyle kal...öznur

[noni]

Ayrıca güne 1-0 yenik başlamana neden olduğum için affet beni :,(

[noni]

Böyle hisseden bir ablayı ben nasıl özlemem?! Sen benim canımsın, iyi ki varsın bitanem. Kalbimiz o gece olduğu gibi hep karşı karşıya... Seni çok çok çok seviyorum!

[ilkay]

Aman ne güldürdün beni kendime yahu. Birde kendi yaşadıklarından ders alamayanlar var benim gibi. Birincisi ve iki yaş krizi kesmeyip ikincisini yapanlar grubundanım. Ayy deme kapatırlarmı blogumu. Ne yapayım blogun başına çocuğu olmayanlar okumasın tabelası asıcam o zaman:)))