Eskiden güzel bir rutin içindeydim bu blog konusunda. Sabahları Paşa’yla yürüyüşümü yapar, eve döner ve çayımı içerken ya blog okur, ya blogumu yazardım. Eleman gitti gideli yürüyüşler Papatya ile daha kısa… O sevmiyor Paşa gibi yürümeyi… Gergin, endişeli ve eve dönme telaşında… Haaa bir de havlıyor… Paşa’yı arıyor sanırım; bu kadar havlamazdı çünkü…
Çok özlüyorum oğlumu… Yürüyüşlerimizi… O kabadayı hareketlerine rağmen çiçekleri farkedip koklamasını, kuşları, kelebekleri hayran hayran izlemesini…
Sonra beni dinlemesini…
Şimdi anlatmak istediğim herşey içimde sıkıştı kaldı sanki…
Bir yazı yazmıştım bu yürüyüşlerimize itafen… O varken…
Somerset Life yayınladı yazıyı bu ay… Ama Paşa’m yok…
Okuyamadım… Sevinemedim…
Böyle…
Bloga uğrayıp, yazmayınca kızları özleyenler oldu, affola…
Hatta ay mektuplarını soranlar bile oldu…
Sağolun…
İkisi de iyiler…
Derin 6 oldu… Selin 8’e hazırlanıyor…
Paşa mevzusunda ise; “gelmeyecek artık” dedik…. O kadar…
Hala bir yerlerde yaşıyor gibi bahsediyorlar Paşa’dan… Sağda solda bizim iki köpeğimiz var diyorlar…
Kendime bu yüzden biraz sinir de olmuyor değilim… Çocuklara doğru düzgün açıklayamadım diye…
Yaz geldi buralara…
Çim, toprak, ağaç yaz gibi kokmaya başladı…
Dünya dönmeye devam…
Okulda resim derslerine devam…
Siparişleri almaya devam…
Anne olmaya devam…
Bir sonraki koşturmacaya devam...
Hayat kolumdan tuttuğu gibi devam…
Merhaba Nilüfer Hanımcım , sizi özlüyoruz, umarım iyisinizdir. sevgiler...
Posted by: Gaye | Jun 26, 2012 at 02:40
ne kadar candan bir dost oluyorlar da hesapsız kitapsız, sonra yerlerini hiçbir şey tutmuyor değil mi.güzel bir hayat yaşadı ve gitti diye bakmak lazım, sonra "ay öldükleri zaman üzülüyorum" diye hayvan beslemeyen insanlar çıkıyor meydana.acısı küllenince yeni bir köpek evlat edinmenizi tavsiye ederim.
Posted by: pınar | Jun 04, 2012 at 00:59
Ben ilk defa Pasada hissettim hayvan dostu
kaybetmenin ic sizisini.Onu cok guzel yadettin. Ama senide biz ozluyoruz Nilicim.
Senin isilitili, sanat dolu sayfan bizimde gunumuzu aydinaltiyordu..
Posted by: semra | May 18, 2012 at 01:26
Paşa'yı ben bile igfotoğraflarında arıyorum biliyor musun :(
Posted by: Doorstepping | May 11, 2012 at 12:29
Hayat kolumuzdan hep tutsun be Nilufer. Hem de sıkıca hiç bırakmasın... Hep olsun o kosusturmacalar. Arada yol kazaları oluyor tabi ama napalim yaraları sarıp yola devam... Çok öpüyorum kızları da seni de sevgiyle
Senem.
Posted by: Senem | Apr 28, 2012 at 03:35
özledim yazmanı...sana yazmayı...şifreler yakalamayı ,ama hayata karışıp yaşamın hızına kaptırmak iyi geliyor bazenn ..özlediklerimizin kıymetii daha artıyor kalbimizde...sevgilerimle
kalbimdesiin her zaman...
Posted by: aynur | Apr 26, 2012 at 05:37
Aaaa bu ne karamsarlık ablası seni hemen silkelenip kendine gelmeye davet ediyorum!
Hayat akıp gidiyor, bak kış bitti yaza giriyoruz, ağaçlar bile her sene kuru yapraklarını döküp yeniden yeşeriyor, çiçekler soluyor, yenileri açıyor, doğa yenileniyor, tıpkı bizler gibi, yepyeni sayfalar açılıyor hayatımızda, ve biz geçmiş sayfaların arasına kurumuş bir çiçek koyup onu güzel şekilde anıyoruz, kuruyup solduğuna üzülmeden...
Seni çok seviyorum!
Posted by: noni | Apr 26, 2012 at 02:48
Paşayı ben de özlüyorum...seni okumak, küçük heykellerini görmek de bana iyi geliyor...
Posted by: nihan | Apr 26, 2012 at 02:31