Gündüz evde durmazsak bir derece iyiyiz...
Sabah ve akşamlar zor...
Selin gene kötüydü bu akşam...
Elbette daha çok erken iyi olmasını beklemem için...
"Honey gittiğinden beri içimde kocaman bir delik var!" diyerek ağladı hep...
Ölümü çocuklara anlatmak çok zor.
İçini çeke çeke ağlarken sorduğu "ama niye?" sorularına yanıt vermeye çalışmak anlamsız...
O günkü ruh durumuna göre masallar anlatıyorum sürekli...
"Amaaaaan Selin! Honey şimdi Paşa'yla nasıl koşturuyor sen böyle ağlarken..." hikayeleri...
Pek işe yaramıyor.
Derin daha az ağlıyor.
Hepimize akıl veriyor bir de; güzel, mutlu şeyler düşünelim diye...
Onun da çizgilerine yansıyor herşey...
Canlarım benim...
Gözümün önünde...
Biraz daha büyüdüler ikisi de bu acı deneyimle...
Islak burunlular... Onlari kaybetmenin acisi tarifedilemez.
Posted by: Aysel Ismaylova Ozdabak | Jul 06, 2012 at 08:34
Canımsınız siz benim, gelin buraya yaralarınızı birlikte group hug yaparak saralım olur mu bitanesi?
Posted by: noni | Jul 06, 2012 at 02:16
bazen
hayata
zamana
yaşama
umuda
hüzne
mutluluğa
gerçeklere
hayallere
ölüme
anlamlar yüklemek
anlamak
anları
anılaştırmak
sonra anımsamak
anlarmış gibi yapmak
anlamadığını anlamak
hatıraları hatırlamamaktan korkmak
bu hiç bir şeyi anlatmayan kelimeler kadar anlamsız
yada çok derin olduğu için içindeki yeri hayatındaki görevi
içinden çıkılmaz kuyulara düşmek gibi
uçurumlardan boşluğa salınmış gibi
sebepsiz miş gibi geliyor böyle zamanlarda yaşamak
yaşamdaki her telaşı kovalamak
uyumak
yemek yemek
giyinmek
koşmak
değil tabii sebepsiz ....
anların her biri muhakkak ki kıymetli
hayatımıza giren her kalbin derinliği gibi
gerçekliği gibi
güzelliği gibi
tekliği ve eşsizliği
o kadar güzel ki içimizdeki yeri
fiziksel varlığı kaybolunca gözümüzün önünden sanıyoruuz ki terk edildik
bırakıldık
başka türlü görecek bir kalp gözümüz olsa böyle anlarda
onu bir ışık kütlesi olarak bizim etrafımızda olduğunu anlatsa
hatta gösterse
gece parlayan yıldızlarda olduğunu söylese
gündüz gün ışığının her bir yansımasında pırıltısında
bir damla suyun bile parlaklığında o aslında
biraz daha iyi hissedermiydik kendiimizi
ben böyle hayal ettim Papatya'yı o bir ışık süzmesi bembeyaz tatlı bir papatya biçiminde bütün bahçelerde
kışın kış güneşinde
yazın denizin üstünde
geceleri yıldızların içinde
hep seninle
hep sizinle
hep kalbimizde.....
Posted by: aynur | Jul 05, 2012 at 12:16
Başınız sağolsun.
İnsanın sevip,alıştığından ayrılması ne zordur,hele de çocuklar için.
Posted by: yıldız | Jul 05, 2012 at 03:11
tamaaaammmm,,,
bu da paşadan sonra üzerine ek oldu,ağlamaktan içim çıktı,herşey ne zor,hele hamileyken mi ne:(((((
anlatmak zor ölümü çünkü ölümün oluru yok kimse bir ölüm ve sebebinden sonra"ha tamam o zaman"diyemezki..heleki sessiz sedasız yaşayıp bir kere bile içini dökemeyen o dostlarımıza dayanamıyorum....
Posted by: pınar | Jul 04, 2012 at 12:46
:(((
Posted by: Gülseren | Jul 04, 2012 at 03:31
AAA dedim.Ben Papatyanin daha uzun yillar sizinle olacagini dusunuyordum Pasa gidince.
Evet ikisinin birden eksikligi gercekten zor, kendimi sizin yerinize koydumda. Annelik iste kendi uzuntunuzu bir yana birakip kizlari dusunuyorsunuz
Posted by: semra | Jul 03, 2012 at 06:08
Nily çok çok ama çok üzüldüm....
Paşa'dan bu kadar kısa zaman sonra.. Ne büyük bir acı, hele ki kızlar için.. Sabır dilemekten başka ne denilebilir ki? Öpüyor ve başınız sağolsun diyorum.
Posted by: Ayşen | Jul 02, 2012 at 13:00
KIYAMAM KUZULARIMA BEN DUYGUSAL KIZIM BENİM DERİN DESEN O BİR HARİKA BENCE NE GÜZEL SİZİ EN AZINDAN BU YAŞINDA TESELLİ ETMEYE ÇALIŞAN MİNİK BİR YÜREK VAR ÖPERİM BEN ONU SELİNİMİ SENİ GÜZEL KIZLARIM .ÖLÜMÜ ÇOCUKLARA ANLATMAK ÇOK ZOR.
Posted by: MEVDOS | Jul 02, 2012 at 08:51
Çok üzüldü. Paşa nın acısından sonra Papatya nın da gitmesi hepiniz için çok zor olmuştur. Böyle zamanlara ayna tutmanın duyguları paylaşmada etkili olduğunu söylemek isterim. Çocuklarınız size çok üzgün olduklarını söylerlerse siz onlara onların cümlelerini kurarak onu dinlediğinizi ve anladığınızı göstereceksiniz."Şu anda çok üzgünsün"."Onun gitmesini istemiyorum anne" "Haklısın gitmesi çok üzücü,hepimiz onu çok özleyeceğiz" gibi. Çocuklar böyle bir diyalogdan sonra en azından duygularının anlaşıldığını ve paylaşıldığını düşünerek kendilerini daha iyi hissediyorlar.
Sevgiler ve sabırlar diliyorum.
Posted by: lila | Jul 02, 2012 at 05:14
Kıyamam anlamaları çok zor :(
Alışacaklar zamanla inşallah..
Derin yavrum büyüdü bakarmısın neler söylüyor ...
Şekerler inşallah zaman herşeyin ilacı olur ...
Sevgiler
Posted by: vijdan | Jul 02, 2012 at 04:06
nilüfer..papatya ayagındaki problem yüzünden mi vefat etti...çok üzüldüm,,iyi sanıyordum..
Posted by: nihan | Jul 02, 2012 at 03:03
Sabah okuduğumda çok üzüldüm, ne kadar zor olduğunu tahmin ediyorum. Ama o 2 güzellik artık ağlamasın, evet paşa ve honey beraberler artık, eski günlerdeki kadar mutlu....
Posted by: erk | Jul 02, 2012 at 02:57
Dünkü postu okuyunca içim cızladı.
Yine mi bir kayıp dedim :(
Üzüldüm ben bile, bu kadar uzakken...
Posted by: Emel | Jul 02, 2012 at 02:48