Araya çok uzun zaman girince insan burada konuya nereden gireceğini de bilemiyor...
Hay Allah...
Eski birkaç yazımı okuyunca, gelip yazma aşkı basıyor ama bu işi de düzenli yapabilmek lazım dostum... Ben beceremedim.
Bahar yerini yaza bıraktı buralarda... Gölgeye kaçmaya, dondurma
yemeğe, Ella'nın patileri kaldırımda yürürken yanıyor mudur acaba
endişelerini duymaya başladık bir anda...
Hayat nazik...
Günler sakin, güzel...
Papatyamı, Paşamı hergün özlüyorum...
Bir derhem azalmadı o özlem...
Anlatsam; kulağa çok monoton gelecek herşey... Sıradan ve el yapımı işte; kâh öyle, kâh böyle...
Başka bloglara bakınca anlıyorum hayatımın monotonluğunu... Bana dünyanın en büyük mutluluğunu veren hadiselerin küçüklüğünü...
Kızlar büyüyor...
Pıtır Pıtır bebek dişleri dökülüyor sırayla; benim hiç bir annelik duyguma merhamet duymadan... Tek, tek...
İşlerim aynı, anneliğim aynı...
Duygular?
Onlar aynı kalır mı?
Bugün ders verdiğim sınıfta öğrencilerden biri; "sizin ders verdiğiniz
günler ben çok mutluyum" dedi... Ben de buna mutlu oldum... Ve bir gün
daha nefis bir şekilde bitti benim için işte...
Bana sorarsan daha ne olsun?
Ama dedim ya; başka da birşey yok anlatacak açıkcası...
Haftada bir de olsa düzenli kontrol ediyorum blogunu. Ben de çok mutlu oluyorum yazdıklarınla, öğrencin gibi :) mutluluklar olsun da hep, küçük büyük fark etmez sonuçta... Fotoğrafların gibi kelimelerin de esin dolu...
Sevgilerimle
Posted by: Tülay | May 15, 2013 at 09:28
Bu yeni yazıyı görmek iyi olduğunu bilmek beni de cokkk mutlu etti. Lütfen kısa da olsa hep yaz.
Posted by: Aysegul | May 07, 2013 at 11:14
:)
ne güzel
Posted by: . | May 06, 2013 at 10:58
keşke daha sık yazsanız...
Posted by: Dijle | May 06, 2013 at 04:58
HosgeldiN! Hep kal,hic gitme. Evimin her kösesinde, aklimin her kutusunda, kalbimin her odasindasin. Vallahi dogru söylüyorum. Ögrencine: "Beni bile binlerce kilometre öteden bile nasil mutlu ediyor bir bilsen", demeyi isterdim. Öpüyorum evin tüm 2,4 ayakli perilerini <3
Posted by: Evren | May 04, 2013 at 13:46